De verklaring van voogdij

Ouders willen graag de geruststelling dat hun kinderen in goede handen zijn, mocht hen allebei iets overkomen terwijl de kinderen nog minderjarig zijn. Zolang één van beide ouders leeft, blijft die in principe het ouderlijk gezag uitoefenen. Toch kunnen ouders nu al zekerheid inbouwen door tijdens hun leven iemand aan te duiden die als voogd kan optreden, mocht het ergste gebeuren.

Hoe stel je een verklaring van voogdij op? 

Ouders kunnen, al dan niet samen, een voogd aanduiden via: 

  • Een verklaring bij de vrederechter van hun woonplaats of;
  • Bij een notaris naar keuze;
  • Daarnaast is het ook mogelijk om een voogd aan te wijzen in een testament . In dat geval moet elke ouder wel afzonderlijk een eigen testament opstellen. 

Vrije keuze

Wat de keuze van een voogd betreft, zijn ouders in principe vrij. Vaak wordt gekozen voor een nauw familielid, een partner of een stiefouder. In de regel duidt men één voogd aan die zowel instaat voor de zorg over de minderjarige(n) als voor het beheer van hun vermogen.

Kan een rechter toch anders beslissen?

Eens de ouders hun keuze voor een voogd hebben vastgelegd, mogen ze er vrijwel zeker van zijn dat die persoon ook effectief als voogd zal optreden, op voorwaarde dat hij of zij de opdracht aanvaardt. De vrederechter moet deze aanduiding wel nog officieel bekrachtigen (homologeren), maar zijn beoordelingsruimte is beperkt. Enkel wanneer er ernstige bezwaren zijn in het belang van het kind, bijvoorbeeld als de aangeduide voogd een zware strafrechtelijke veroordeling heeft, kan de rechter de keuze weigeren. Ouders mogen er dus op vertrouwen dat hun minderjarige kinderen na hun overlijden in zorgzame handen terechtkomen.

bi koppel met baby