De verklaring van voogdij
Ouders willen graag de geruststelling dat hun kinderen in goede handen zijn, mocht hen allebei iets overkomen terwijl de kinderen nog minderjarig zijn. Zolang één van beide ouders leeft, blijft die in principe het ouderlijk gezag uitoefenen. Toch kunnen ouders nu al zekerheid inbouwen door tijdens hun leven iemand aan te duiden die als voogd kan optreden, mocht het ergste gebeuren.

Hoe stel je een verklaring van voogdij op?
Ouders kunnen, al dan niet samen, een voogd aanduiden via:
- Een verklaring bij de vrederechter van hun woonplaats of;
- Bij een
notaris
De notaris is zowel een openbare ambtenaar die bevoegd is om authentieke akten te verlijden, te bewaren en er afschriften van te verstrekken, als een juridische raadgever. De notaris komt tussen in heel wat domeinen: huwelijken, echtscheidingen, de koop van een onroerend goed, een erfenis na overlijden,…
De notaris wordt benoemd door de Koning.
De partijen kiezen vrij hun eigen notaris. naar keuze; - Daarnaast is het ook mogelijk om een voogd aan te wijzen in een testament Met een testament kan een persoon bij leven bepalen wat er na zijn overlijden met zijn goederen zal gebeuren. Bovendien kan een testament de rechten van bepaalde erfgenamen uitbreiden (bijvoorbeeld méér dan het vruchtgebruik van de gezinswoning toekennen aan de wettelijke samenwonende) of beperken (bijvoorbeeld de wettelijke reserve van de ouders afschaffen). Een testament is steeds herroepbaar. . In dat geval moet elke ouder wel afzonderlijk een eigen testament opstellen.
Kan een rechter toch anders beslissen?
Eens de ouders hun keuze voor een voogd hebben vastgelegd, mogen ze er vrijwel zeker van zijn dat die persoon ook effectief als voogd zal optreden, op voorwaarde dat hij of zij de opdracht aanvaardt. De vrederechter moet deze aanduiding wel nog officieel bekrachtigen (homologeren), maar zijn beoordelingsruimte is beperkt. Enkel wanneer er ernstige bezwaren zijn in het belang van het kind, bijvoorbeeld als de aangeduide voogd een zware strafrechtelijke veroordeling heeft, kan de rechter de keuze weigeren. Ouders mogen er dus op vertrouwen dat hun minderjarige kinderen na hun overlijden in zorgzame handen terechtkomen.
