Het wettelijk gemeenschapsstelsel
Een huwelijk brengt belangrijke gevolgen voor je vermogen met zich mee. Je kan er met je partner voor kiezen om hierover afspraken vast te leggen in een huwelijksovereenkomst. Wanneer je trouwt zonder huwelijksovereenkomst, geldt automatisch het wettelijk stelsel vanaf de dag van het burgerlijk huwelijk.
Vermogens binnen het wettelijk stelsel stelsel
Het wettelijk gemeenschapsstelsel bestaat uit drie afzonderlijke vermogens:
- Het gemeenschappelijk vermogen
- Het eigen vermogen van partner 1
- Het eigen vermogen van partner 2
Wat valt onder elk vermogen?
Het eigen vermogen
Het eigen vermogen van de huwelijkspartners bestaat zowel uit eigen bezittingen als uit eigen schulden.
Eigen bezittingen
- Bezittingen vóór het huwelijk (zoals een auto of bouwgrond).
- Goederen verkregen via een
erfenis
Een ander woord voor de “nalatenschap” van de overledene. Zoals de naam het al doet vermoeden is dit alles wat de overledene nalaat: de activa (vorderingen, aandelen, goederen …), maar ook passiva (schulden).
of
schenking
Overeenkomst waarbij de schenker, tijdens zijn leven, onherroepelijk enig goed (of geldbedrag) afstaat uit vrijgevigheid aan de begiftigde die het aanneemt.
Schenkingen tussen ongehuwde partners zijn belangrijk vermits zij niet van elkaar kunnen erven. Schenken en erven zijn onlosmakelijk verbonden met elkaar: hoe meer geschonken wordt bij leven, hoe kleiner de totale nalatenschap en hoe lager de erfbelasting. De schenking is dus een belangrijk instrument bij successieplanning. .
Eigen schulden
- Schulden vóór het huwelijk.
- Schulden gekoppeld aan erfenissen of schenkingen.
- Strikt persoonlijke schulden.
Het gemeenschappelijk vermogen
Ook het gemeenschappelijk vermogen bestaat enerzijds uit bezittingen en anderzijds uit schulden.
Gemeenschappelijke bezittingen
- Inkomsten verworven tijdens het huwelijk (bv. loon, huurinkomsten, ...).
- Goederen van wie de eigendom niet bewezen kan worden.
- Gezamenlijke aankopen (bv. een woning).
Gemeenschappelijke schulden
- Schulden aangegaan door beide partners.
- Kosten voor het huishouden en de opvoeding van kinderen.
- Schulden ten bate van het gemeenschappelijk vermogen.
Toch een huwelijksovereenkomst?
Som kan je binnen het wettelijk gemeenschapsstelsel toch je regeling optimaliseren. Zo kan je kiezen om te werken met de wettelijke regeling rond de vermogens, maar toch een keuzebeding In principe zal de langstlevende slechts de helft van de nalatenschap, waaronder ook een deel van het gemeenschappelijk vermogen, in vruchtgebruik erven. De blote eigendom gaat naar de kinderen. Men kan in een huwelijkscontract echter geldig bedingen dat het gemeenschappelijk vermogen bij ontbinding door overlijden zal toebehoren aan de langstlevende, naar keuze van deze laatste. De langstlevende kan dan zelf kiezen wat hij met dit gemeenschappelijk vermogen wenst te doen, en welke elementen hij daaruit eventueel volledig voor zich wil houden. Op die manier moet er geen keuze gemaakt worden jaren vóór het overlijden. De langstlevende kan een keuze maken op het moment van de verdeling, wanneer hij of zij beter zijn financiële noden kan inschatten. toe te voegen. Wil je toch wat je regeling verfijnen? Dan zal je gebruik moeten maken van een huwelijksovereenkomst.